Mendeley  

Zotero  

Hekmat M. The Institutional Role of Museums in Conserving Cultural Heritage. KCR 2022; 4 (4) :74-79
URL: http://journal.richt.ir/kcr/article-1-144-fa.html

بازخوانی مواجهه آدمی با تاریخ نشان می‌دهد انسان به صورت غریزی با گردآوری جستجو و توسل به شکوه گذشته به دنبال تثبیت جایگاه و موقعیت خود در آینده است. اشتیاق به شکوه گذشته با مدرنیته و نگاه انسان مدار اروپایی میل به حفاظت از آثار تاریخی را افزایش داد و موجب شد آثار گذشتگان رفته و رفته گردآوری و در مکان‌هایی با نام موزه نگهداری شوند از اواسط دوره قاجار به واسطه سفرهای ناصرالدین شاه به اروپا این رویکرد وارد ایران شد و به آرامی نوع مواجهه با گذشته و آثار تاریخی را دگرگون ساخت در روزگار بعد در پروژه‌های مدرن‌سازی و جنبش ملی‌گرایی موزه نماد تمدن و تجدد شد و بستری برای گردشگری فراهم ساخت به صورت کلی و در سطح جهانی رویکرد اروپا محور بیش از زمینه و ضرورتی که میراث فرهنگی به آن تعلق داشت بر کالید فیزیکی آثار میراثی متمرکز بود بازتاب این نگرش در موزه‌ها عدم توجه به ارزش‌های اشیائی بود که با عنوان اثر موزه‌ای بر میراث فرهنگی دلالت داشتند. جنبش‌های فرهنگی اجتماعی و سیاسی دهه شصت و هفتاد میلادی نگرش موزه‌داری را تغییر دادند. در این زمان جایگاه نهادی موزه بر پایه مسئولیت اجتماعی آن قوت گرفت اهمیت ارتباط موزه و جامعه سبب شد که ساختار کارکردی موزه بر مبنای بعد اجتماعی ان متحول شود در این یادداشت وجوه مختلف موزه در جایگاه نهادی اجتماعی از منظر حفاظت از میراث فرهنگی بررسی می‌شود.